ΤΟ ΕΡΓΟ

Η προσδοκώμενη αύξηση στον πληθυσμό της γης απαιτεί αύξηση των παραγόμενων τροφίμων έως το 2050 κατά 60 έως 110%, και αυτό απαιτεί τη βελτίωση του αυξανόμενου ρυθμού παραγωγής τροφίμων, ειδικά στα  μείζονος σημασίας καλλιεργούμενα είδη, συμπεριλαμβανομένου του καλαμποκιού. Λόγω της κλιματικής αλλαγής και ιδιαίτερα σε χώρες με μεσογειακού τύπου κλίματα, το περιβάλλον παραλλάσσει και είναι ιδιαίτερα απρόβλεπτο. Η προσαρμογή του  καλαμποκιού σε ευρύτητα περιβαλλόντων είναι επιτακτική και μεταξύ των άλλων μια στρατηγική είναι η γεφύρωση του χάσματος μεταξύ πραγματοποιούμενης και εν δυνάμει επιτεύξιμης παραγωγής. Το χάσμα παραγωγής είναι πρόβλημα που αφορά πρωτίστως το καλαμπόκι λόγω μη ορθολογικής αξιοποίησης των εισροών (πχ νερό, θρεπτικά στοιχεία, φυτοπροστασία). Μεταξύ άλλων, κρίσιμοι παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για το χάσμα είναι η ροπή των υβριδίων να αποκτούν επίκτητη, φυτό με φυτό, παραλλακτικότητα  και η εξάρτησή τους από μεγάλες πυκνότητες.

Με βάση τα παραπάνω το έργο αποσκοπεί να διαχειριστεί μέσω γενετικής βελτίωσης τους παράγοντες:

1. Επίκτητη παραλλακτικότητα και ανισότητα που αναπτύσσει η φυτεία και η οποία είναι υπεύθυνη για μη αποτελεσματική αξιοποίηση φυσικών και εφαρμοζόμενων εισροών.

2. Εξάρτηση από μεγάλες πυκνότητες που συνδέεται επίσης με μη αποτελεσματική αξιοποίηση εισροών λόγω εντονότερης, εντός φυτείας, επίκτητης ανισότητας αλλά και  διαφοροποίησης της βέλτιστης πυκνότητας ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος.

3. Πλαστικότητα έναντι της περιβαλλοντικής ποικιλότητας (αξιοποίηση σε κάθε περίπτωση του εν δυνάμει παραγωγικού δυναμικού) με τη δημιουργία ελεύθερα επικονιαζόμενων σειρών με γενετική υπόβαθρο (α) για μικρότερη ροπή για επίκτητη ανισότητα και (β) προσαρμογή σε μικρότερες πυκνότητες ώστε να αμβλυνθεί η διαφοροποίηση της βέλτιστης πυκνότητας.
   

Η έρευνα θα βασιστεί σε μαζική επιλογή ατομικών φυτών εντός πληθυσμών που προκύπτουν από τη γενετική διάσπαση υβριδίων ή/και τη διασταύρωσή τους, με γνώμονα την υψηλότερη παραγωγική ικανότητα και την μικρότερη ανταγωνιστικότητα των ατομικών φυτών. Η κατάληξη θα είναι ελεύθερα επικονιαζόμενες σειρές ως πιλοτικό μοντέλο εναλλακτικής ποικιλίας για έντονα παραλλάσοντα περιβάλλοντα, αλλά και ως γενετικό υλικό «αφετηρία» για νέα βελτιωτικά προγράμματα στο μέλλον με απώτερο στόχο τη δημιουργία νέων γονέων και υβριδίων.